*Z perspektywy Pauliny*
Obudziłam się z mocnym bólem głowy. Wczorajsza impreza daje o sobie znać. Poszłam po tabletkę, ubrałam się i wykonałam poranną toaletę. Potem poszłam do pokoju mojej przyjaciółki Julii żeby ją obudzić bo była już 11:00.
-Julka wstaaaawaj! Musimy posprzątać po imprezie, a później idziemy na zakupy. - krzyknęłam.
-Ochh Paulina ! Nie budź mnie to tej porze! Zresztą głowa mnie boli, przynieś mi jakieś lekarstwo. - odpowiedziała.
-Dobrze, zaraz Ci przyniosę, a Ty w tym czasie idź się ogarnąć, bo wyglądasz strasznie. - uśmiechnęłam się szczerze.
-Ha ha ha, bardzo, bardzo ale to bardzo śmieszne. - zrobiła wściekłą minę.
Julka szybko się ubrała i zeszła na dół do kuchni. Dałam jej tabletkę i wodę do popicia.
-Dzięki Ci. Ratujesz mi życie. Kochana jesteś.- posłała mi miły uśmiech.
-No wiem, wiem kochana jestem.- odwzajemniłam uśmiech.
-Dobra, chodźmy już na te zakupy, a potem posprzątamy. - odpowiedziała Julia.
-OK. Ubiorę buty, wezmę klucze i torebkę i możemy wychodzić.
-Dobrze to ja już będę czekać przed domem, bo taka piękna pogoda jest, że żal w domu siedzieć.
Poszłyśmy do centrum Londynu. Przechodząc koło jakiegoś hotelu zobaczyłyśmy stado dziewczyn. "Rzucają się jak małpy" pomyślałam. Postanowiłyśmy je ominąć. Ale się nie dało bo było ich strasznie dużo. Próbowałyśmy się jakoś przez nie przecisnąć ale jedna z dziewczyn popchnęła mnie i wylądowałam na ulicy.
-No do cholery jasnej! Co Ty robisz?! Uważaj, jak się zaczynasz rzucać jak małpa na środku ulicy, bo innych taranujesz!- krzyknęłam.
Dziewczyna nawet nie zwróciła na mnie uwagi, więc postanowiłam zostawić ją w spokoju i sobie pójść. Ale nagle podbiegło do mnie 5 chłopaków.
-Nic Ci się nie stało? Niektóre fanki są tak na nas napalone, że potrącają innych ludzi.- powiedział, podając mi rękę brunet.
-Nie, nic mi się nie stało. Eee ale jakie "Wasze fanki"?
-To Wy nie wiecie kim jesteśmy?- zdziwili się chłopcy.
-No nie.- odpowiedziała moja przyjaciółka.
-Jesteśmy One Direction. - odpowiedzieli chórem.
-A no widziałyśmy Was w gazetach i w telewizji.-odpowiedziałyśmy.
-Ej, słuchajcie może byście się z nami wybrały na obiad? Co Wy na to? - powiedział blondyn o niebieskich oczach, zmieniając temat. "Pewnie nie wie o co chodzi, że z obiadem wyjeżdża"-pomyślałam.
-Ehh my Was nawet nie znamy...-powiedziałam.
-No tak, przecież my się nawet Wam nie przedstawiliśmy.-powiedział chłopak w lokach.
-To my Wam się przedstawimy. Ja jestem Paulina, a to moja przyjaciółka Julka.- uśmiechnęłam się.
-Jestem Liam, a to jest Zayn, Niall, Harry i Louis.-wskazał krótkowłosy na każdego po kolei. -To co? Pójdziecie z nami na obiad? Prooosimy.-każdy z nich się szczerze uśmiechną.
-Dobrze. to chodźmy.-odpowiedziałyśmy.
Poszliśmy do Nando's.
Cały czas patrzył się na mnie Louis. Było to dość krępujące, więc powiedziałam: -Louis, czy Ty musisz się tak na mnie patrzeć?
-Czyli jak? - uśmiechną się chytrze chłopak.
-No... Tak dziwnie. To jest bardzo krępujące. Przestań. Proszę.- odpowiedziałam.
-Dobrze, dobrze. Już przestaję.- powiedział.
*z perspektywy Julki*
Ten dzień jest niesamowity. Poznałyśmy najprzystojniejszy i najsławniejszy boysband na świecie i jemy z nimi obiad. "Ten Zayn jest super przystojny"-pomyślałam. Zauważyłam też, że na Paulinę Louis się cały czas patrzy. "Może się chłopak zakochał" - pomyślałam. Chciałabym się jeszcze z nimi spotkać, więc pomyślałam, że zaproponuję im spędzenie z nami czasu.
-Chłopaki, a może byśmy się jutro spotkali co?- zaproponowałam.
-Hmm... Jutro tylko ja i Harry mamy czas bo reszta zespołu jedzie do swoich domów. - odpowiedział Zayn.
-No to, przecież możemy spotkać się pojutrze.- powiedziała Paulina.
-Tak! To dobry pomysł.- Powiedział zespół.
-To my musimy już lecieć. Paa.-powiedziałyśmy i wyszłyśmy.
-Ok, pa dziewczyny.-powiedzieli.
"Jejku, ale ten Zayn jest przystojny. Muszę umówić się z nim na randkę. Ale najpierw zapytam Paulinę co o nim sądzi."-pomyślałam.
-Ej Paulina, wiesz... bo... mi się podoba Zayn i...
-Wiem Julka, że Ci się podoba, bo nie spuszczałaś z niego wzroku. Wróć do Nando's i weź od niego nr tele.
-Niee. Wolę żeby on to zrobił.
-Chodź, wracamy do restauracji. Weźmiesz go na bok, a ja zagadam chłopaków o tym spotkaniu we wtorek.
-Ochh no dobrze.
No i poszłyśmy. Całą drogę do naszego przed chwilowego miejsca pobytu rozmawiałyśmy o chłopakach. Sądząc po gadaniu Pauliny o Lou to myślę, że on jej się podoba. Oby on sądził to samo co ona o nim. Bo jak nie, to moja przyjaciółka się załamie na wieki.
W końcu doszłyśmy na miejsce. Na szczęście chłopcy jeszcze tam byli.
-Cześć. To znowu my.-krzyknęła Paulina.
-Ooo no siema dziewczyny. Co Wy tu robicie?- odpowiedzieli chłopcy.
-Słuchajcie, nie zgadaliśmy się co i jak z naszym spotkaniem, a, że nie byłyśmy daleko to się wróciłyśmy bo chciałyśmy się o to zapytać.-powiedziała Paulina.
Paulina zaczęła z nimi gadać, a ja poprosiłam Zayna na bok żeby z nim porozmawiać. Paulina tak gadała, że chłopcy nie zauważyli, że nie ma czarnowłosego. Strasznie się stresowałam. Spojrzeliśmy sobie głęboko w oczy. Co było mega konkretnie suuuuper. Badboy zaproponował żebyśmy poszli na spacer do parku bo była piękna pogoda.
Julka: Tak, więc chciałam... ee... noo... twój nr telefonu...
Zayn: Ooo tu mnie zaskoczyłaś. Ale proszę bardzo.
Zaczął dyktować, a ja zapisywałam.
Z: Wiesz, musimy się spotkać. Ale tak żebyśmy byli sami.
J: Czy Ty zapraszasz mnie na randkę?
Z: Yy... Tak, chyba tak. To co? Wybierzesz się ze mną na randkę?
J: Zgadzam się. A gdzie pójdziemy?
Z: A to już jest niespodzianka, ale myślę, że Ci się spodoba.
J: He he na pewno mi się spodoba, a poza tym lubię niespodzianki.
Z: Oo popatrz, ja też.
J: To miło. Coś nas łączy.
I tak rozmawialiśmy cały wieczór, aż w końcu odprowadził mnie do domu gdzie już czekała na mnie Paulina. Zayn pożegnał się czułym buziakiem w policzek i przytuleniem, oczywiście ja to odwzajemniłam.
**********************************
No i jak Wam się podoba moje opowiadanie? Przepraszam za błędy ale pisałam to na szybko :). Mam nadzieję, że ktoś to wgl przeczyta i SKOMENTUJE. Bardzo bym chciała żebyście wyrazili opinię. Napiszcie co Wam się podobało, a co nie. :). /M.
